از شگفتی های بشر اینه که بعد از قرن ها تلاش برای ساخت ابزارهای آسایش، هنوزم وقتی میخواد آروم بشه و آرامش بگیره، از ابزار آسایش زایی که با دستای خودش ساخته، فرار میکنه و به دامن بکر ترین طبیعت پناه میبره!
با وجود صدها موسیقی دلنواز و رنگارنگ که محصول ذوق هنرمندان سرتاسر زمینه، باز هم حاضر نیست فرصت گوش دادن به موسیقی ِ بی مفهوم ِ آبشار رو از دست بده!
هنوزم دوس داره خودش با قلابی که ساخته ماهی بگیره!
و غم داره از اینکه چرا برج های بلند مانع از تماشای غروبه…
به راستی انسان، موجود عجیبی است!